原道歌古诗赏析

朝代:元代

作者： 李道纯

全文:

玄流若也透玄关，蹑景登真果不难。只是星儿孔窍子，迷人如隔万重山。

世间纵有金丹客，太半泥文并着物。虽然苦志教门中，却似痴猫守空窟。

或将金石为丹母，或云口鼻为玄牝。或云心肾为坎离，或云精血为奇偶。

劳形苦体费精神，妙本支离道不伸。直待灵源都丧尽，尚犹执着不回身。

人人自有长生药，道法法人人不肖。浮华乱目孰回光，薄雾牵情谁返照？

我观颍川野云翁，奇哉道释俱贯通。玉锁金枷齐解脱，急流勇退慕玄风。

我今得见知音友，故把天机都泄漏。坎水中间一点金，急须取向离中辏。

一句道心话与贤，从今不必乱钻研。九夏但观龙取水，明明天意露真诠。

会得此机知采药，地雷震处鼓橐籥。霎时云雨大滂沱，万气咸臻真快乐。

水中取得玉蟾蜍，送入悬胎鼎内储。进火退符功力到，无中生有结玄珠。

获得玄珠未是妙，调神温养犹深奥。铅要走而汞要飞，水怕寒兮火怕燥。

火周须要识持盈，静定三元大宝成。迸破顶门神蜕也，与君同步谒三清。

拼音:

xuán liú ruò yě tòu xuán guān, niè jǐng dēng zhēn guǒ bù nán. zhǐ shì xīng ér kǒng qiào zi, mí rén rú gé wàn chóng shān. shì jiān zòng yǒu jīn dān kè, tài bàn ní wén bìng zhe wù. suī rán kǔ zhì jiào mén zhōng, què shì chī māo shǒu kōng kū. huò jiāng jīn shí wèi dān mǔ, huò yún kǒu bí wèi xuán pìn. huò yún xīn shèn wèi kǎn lí, huò yún jīng xuè wèi jī ǒu. láo xíng kǔ tǐ fèi jīng shén, miào běn zhī lí dào bù shēn. zhí dài líng yuán dōu sàng jìn, shàng yóu zhí zhuó bù huí shēn. rén rén zì yǒu cháng shēng yào, dào fǎ fǎ rén rén bù xiào. fú huá luàn mù shú huí guāng, bó wù qiān qíng shuí fǎn zhào? wǒ guān yǐng chuān yě yún wēng, qí zāi dào shì jù guàn tōng. yù suǒ jīn jiā qí jiě tuō, jí liú yǒng tuì mù xuán fēng. wǒ jīn dé jiàn zhī yīn yǒu, gù bǎ tiān jī dōu xiè lòu. kǎn shuǐ zhōng jiān yì diǎn jīn, jí xū qǔ xiàng lí zhōng còu. yī jù dào xīn huà yǔ xián, cóng jīn bù bì luàn zuān yán. jiǔ xià dàn guān lóng qǔ shuǐ, míng míng tiān yì lù zhēn quán. huì de cǐ jī zhī cǎi yào, dì léi zhèn chù gǔ tuó yuè. shà shí yún yǔ dà pāng tuó, wàn qì xián zhēn zhēn kuài lè. shuǐ zhōng qǔ de yù chán chú, sòng rù xuán tāi dǐng nèi chǔ. jìn huǒ tuì fú gōng lì dào, wú zhōng shēng yǒu jié xuán zhū. huò dé xuán zhū wèi shì miào, diào shén wēn yǎng yóu shēn ào. qiān yào zǒu ér gǒng yào fēi, shuǐ pà hán xī huǒ pà zào. huǒ zhōu xū yào shí chí yíng, jìng dìng sān yuán dà bǎo chéng. bèng pò dǐng mén shén tuì yě, yǔ jūn tóng bù yè sān qīng.