赠峨嵋山弹琴李处士古诗赏析

朝代:唐代

作者： 韦庄

全文:

峨嵋山下能琴客，似醉似狂人不测。何须见我眼偏青，
未见我身头已白。茫茫四海本无家，一片愁云飏秋碧。
壶中醉卧日月明，世上长游天地窄。晋朝叔夜旧相知，
蜀郡文君小来识。后生常建彼何人，赠我篇章苦雕刻。
名卿名相尽知音，遇酒遇琴无间隔。如今世乱独翛然，
天外鸿飞招不得。余今正泣杨朱泪，八月边城风刮地。
霓旌绛旆忽相寻，为我尊前横绿绮。一弹猛雨随手来，
再弹白雪连天起。凄凄清清松上风，咽咽幽幽陇头水。
吟蜂绕树去不来，别鹤引雏飞又止。锦麟不动惟侧头，
白马仰听空竖耳。广陵故事无人知，古人不说今人疑。
子期子野俱不见，乌啼鬼哭空伤悲。坐中词客悄无语，
帘外月华庭欲午。为君吟作听琴歌，为我留名系仙谱。

拼音:

é méi shān xià néng qín kè, shì zuì shì kuáng rén bù cè. hé xū jiàn wǒ yǎn piān qīng, wèi jiàn wǒ shēn tóu yǐ bái. máng máng sì hǎi běn wú jiā, yī piàn chóu yún yáng qiū bì. hú zhōng zuì wò rì yuè míng, shì shàng zhǎng yóu tiān dì zhǎi. jìn cháo shū yè jiù xiāng zhī, shǔ jùn wén jūn xiǎo lái shí. hòu shēng cháng jiàn bǐ hé rén, zèng wǒ piān zhāng kǔ diāo kè. míng qīng míng xiāng jǐn zhī yīn, yù jiǔ yù qín wú jiàn gé. rú jīn shì luàn dú xiāo rán, tiān wài hóng fēi zhāo bù dé. yú jīn zhèng qì yáng zhū lèi, bā yuè biān chéng fēng guā dì. ní jīng jiàng pèi hū xiāng xún, wèi wǒ zūn qián héng lǜ qǐ. yī dàn měng yǔ suí shǒu lái, zài dàn bái xuě lián tiān qǐ. qī qī qīng qīng sōng shàng fēng, yàn yàn yōu yōu lǒng tóu shuǐ. yín fēng rào shù qù bù lái, bié hè yǐn chú fēi yòu zhǐ. jǐn lín bù dòng wéi cè tóu, bái mǎ yǎng tīng kōng shù ěr. guǎng líng gù shì wú rén zhī, gǔ rén bù shuō jīn rén yí. zǐ qī zi yě jù bú jiàn, wū tí guǐ kū kōng shāng bēi. zuò zhōng cí kè qiāo wú yǔ, lián wài yuè huá tíng yù wǔ. wèi jūn yín zuò tīng qín gē, wèi wǒ liú míng xì xiān pǔ.