枯树叹古诗赏析

朝代:清代

作者： 左锡嘉

全文:

黄沙茫茫若华匿，枯树无皮当道立。拿云捉月奋爪牙，四起悲风鬼神泣。

饱经霜雪不记年，夕阳古堠同巍然。浓阴密叶曾荫暍，意以屈曲全其天。

君不见，丁戊之间旱为虐，两年不雨日熏灼。析骸易子嗟此邦，岂惜树身遭剥落。

我行抚树兴长嗟，蜕馀苍骨寒杈丫。为问河东千里道，凶年饥馑馀几家。

颓垣败壁隐蓬户，呜呜仿佛闻人语。佝偻老翁兀向前，欲诉未申泪如雨。

自言身本故家子，颇有田园傍汾水。火云炽野草木枯，邻里亲丁皆饿死。

昔年豪兴游江湖，归葬骨肉还故都。所亲无存家为墟，孑然一身何所图。

愁容惨淡兼衰病，枯树剥肤感同命。少时裘葛老无衣，羞向人前道名姓。

哀弦未终天欲暮，行色匆匆戒前路。长揖老翁申慰辞，人力难回信有数。

前村野店悬孤镫，当为老翁枯树留长句。

拼音:

huáng shā máng máng ruò huá nì, kū shù wú pí dāng dào lì. ná yún zhuō yuè fèn zhǎo yá, sì qǐ bēi fēng guǐ shén qì. bǎo jīng shuāng xuě bù jì nián, xī yáng gǔ hòu tóng wēi rán. nóng yīn mì yè céng yīn yē, yì yǐ qū qǔ quán qí tiān. jūn bú jiàn, dīng wù zhī jiān hàn wèi nüè, liǎng nián bù yǔ rì xūn zhuó. xī hái yì zǐ jiē cǐ bāng, qǐ xī shù shēn zāo bō luò. wǒ xíng fǔ shù xìng zhǎng jiē, tuì yú cāng gǔ hán chā yā. wèi wèn hé dōng qiān lǐ dào, xiōng nián jī jǐn yú jǐ jiā. tuí yuán bài bì yǐn péng hù, wū wū fǎng fú wén rén yǔ. gōu lóu lǎo wēng wù xiàng qián, yù sù wèi shēn lèi rú yǔ. zì yán shēn běn gù jiā zǐ, pō yǒu tián yuán bàng fén shuǐ. huǒ yún chì yě cǎo mù kū, lín lǐ qīn dīng jiē è sǐ. xī nián háo xìng yóu jiāng hú, guī zàng gǔ ròu hái gù dū. suǒ qīn wú cún jiā wèi xū, jié rán yī shēn hé suǒ tú. chóu róng cǎn dàn jiān shuāi bìng, kū shù bō fū gǎn tóng mìng. shǎo shí qiú gé lǎo wú yī, xiū xiàng rén qián dào míng xìng. āi xián wèi zhōng tiān yù mù, xíng sè cōng cōng jiè qián lù. cháng yī lǎo wēng shēn wèi cí, rén lì nán huí xìn yǒu shù. qián cūn yě diàn xuán gū dèng, dāng wèi lǎo wēng kū shù liú cháng jù.